Bij mijn ouders lukte het mij als kind niet om heel te blijven

Er heerst een akelige griep. Zo'n griep die je écht liever overslaat. 

Als we aan verlies en rouw denken, dan denken we snel aan het overlijden van een dierbaar iemand. 

Ken jij dat? Dat je uit een situatie komt en denkt 'What tha F*%$", wat gebeurde er hier? Ik voel me woest, boos, gefrustreerd én onmachtig. Ja, bingo!

‘Geen kind, geen kind komt alleen ter aarde,Brengt met de eerste adem mensen meeEcho's die weerkaatsen in elke nieuwe generatieOud verlies, rolt als een golfslag door ons heen

Insluiten wat zo lang uitgesloten is geweest.

Raken.

‘Neem jouw plek in’, het klinkt zo simpel.

Mijn logo geeft al iets vrij aan informatie over mijn fascinatie met golven. De zee met haar golven staan voor een grote ondoordringbare kracht. De kracht van getijden, van eb en vloed, van natuurschoon, van de onderwaterwereld en van een oerkracht die zoveel langer bestaat dan wij mensen.  

Mijzelf laten zien, uitspreken, mijn mening ventileren, staan voor mijn overtuigingen, uitdragen wat ik werkelijk vind en daar in contact blijven met mijzelf en mijn omgeving.